بعضی دلنوشته هام رو ترجیح میدم در پست رمز دار بنویسم برای درخواست رمز اینجا پیام بدید اگر وبلاگ داشته باشید حتمامیفرستم.مخاطبان بدون وبلاگ هم اگرکامنتر قدیمی باشین هماهنگ میکنم.
شیرازیا اصطلاحا وقتی خیلی دلشون چیزی رو میخواد یا تنگ شده میگن دلم دود کرد برا فلان چیز یا کس. الان منم باید بگم دلم دود کرده برای شیراز.بعضی وقتا چشمامو میبندم و از دم خوابگاه ارم راه میوفتم پیاده میرسم به فلکه دانشجو( اونموقع بهش میگفتن علم به فتح ع و لام) میذم سمت ساحلی و و پیاده باز تا فلکه گاز و خیابون خاکشناسی و باغ ارم و از اونجا تاکسی میگیرم برای حافظیه و سرراه از میدون اطلسی رد شدنی هزار تا خاطره برام زنده میشه و میرسم چهارراه ادبیات و حافظیه و اشکم سرازیر میشه و ...
نمیدونم دیگه میتونم یه بار دیگه تو این شهر قدم برنم. برای خودم زادگاه دوممه. شش سال و نیم تو این شهر تنهایی و استقلال و عشق و غم و هیجان و شادی و تنفر رو تجربه کردم. دوریم از شیرازم ده ساله شد و بیش از شانزده سال گذشت از موقعی که به عنوان یه دانشجوی تازه فارغ التحصیل ترکش کردم.
دیشب همسر بعد دو روز برگشت تهران. خیلی کم بود موندمش. دل هر دومون گرفته بود. بلاتکلیفی خیلی سخته عمده فشارش هم روی خودشه. موندن یا برگشتن تصمیم بزرگیه.
یه بارونی میباره ،یه صدایی میاد از کانال کولر، باد یه زوزه‌ای میکشه که نگو، عاشق این صدام! صدای بارون که به شیشه میخوره.صدای زوزه باد و رعد و برقهای یکی درمیون، من حاضرم شب نخوابم و به این آوا گوش بدم.
بچه ها رو تازه خوابوندم. دیرروز دیوونه شدم با وجود جفتشون. ایشالا خیر ببینن مامان و بابام الهی که تن و جونشون سلامت باشه و سایه شون بالا سرمون امروز که نانا رو بردن من نفسی کشیدم.
جاروبرقی خرابه بابام افتاد زحمت برد که درست کنن ایراد فنی نداره درش شکسته خوب بسته نمیشه.
دوتا سیب زمینی پخته داشتم تو یخچال از شب قبل جعفری خشک و ادویه و نمک زدم و با ارد ورز دادم شکل کراکت دروردم گذاشتم بخچال. بعد یه کیک دو تخم مرغه دو رنگ درست کردم. مواد کتلت هم درست کردم. کتلتا رو سرخ کردم و دو سری ظرف شستم و بعد کراکت ها رو تو تخم مرغ و پودر سوخاری زدم سرخ کردم برا کنار کتلت هم سیب زمینی سرخ کرده درست کردم. تو این فاصله مامانم اینا نانا رو اوردن یه چای خوردن کیک داغ رو برش زدم با کلی تعارف به زور سه تکه دادم بردن. شام دادم و باز ظرف شستم و جمع و جور کردم و طرف غذای الیس رو پر کردم و ریخت و پاش جمع کردم و بچه دستشویی بردم و پوشک عوض کردم و بطری اب از دستم افتاد هزار تکه شد اونو جمع کردم و جارو و دستمال کشی قفل کردن درها و باز جیش اخر شب گرفتم و قصه گفتم و خوابوندمشون و الان یه مامان له ام که دلش نمیاد بخوابه و سکوت و صدای دلنواز بارون رو ازدست بده.
همسر امشب با مامان و باباش راهی شد. تنها شدم و البته بی ماشین. ماشین باباشو گذاشت تو پارکینگ ما ولی بعیده من استفاده کنم. خواهر بزرگ هم امشب ساعت یازده با اتو بوس رفت . با موش و گربه بازی دیدمش. میم ما رو تا دم در میرسوند و میرفت و خواهر هم تا تو راه پله جلوتر نمیومد موقع رفتنمون، که مبادا رو برو بشن. دیشب سر این موضوع کلی حالم خراب بود. دنیا خیلی سخت گرفت به من خیلی!!
امروز مادر بدی بودم. تنها شانسم برای بهبود اوضاع روحیم اینه که هنوز روز تموم نشده. جفتشون رو خوابوندم. نانا همش جیغ میزنه. بستنی میخواست نمیتونستم توجیهش کنم بخاطر سرماخوردگی نمیتونه بخوره گفتم مبگردم بستنی زمستونی پیدا میکنم اما بازم جیغ میزد.
چای دم کردم کمی کتاب خوندم اشپزخونه رو مرتب کردم شکرگزاری رو انجام دادم و ظرفا رو چیدم تو ظرفشویی و دو پیمونه ارد الک کردم نانا بیدار شد به جبران عصبی بودنم با هم کیک درست کنیم عاشق این کاره.
همش والعصر میخونم سعی میکنم صبوررباشم ولی سخته همه جای خونه بهم میریزه با هم لج میکنن جیغ میکشن همدیگه رو میزنن بهونه های الکی میگیرن بغل میخوان وو..
میخوام مامان صبوری باشم خدایا توان بده بهم.
دم دمای طلوع خورشید یه فال گرفتم و از حافظ خواستم نصبحتی بهم بکنه این اومد:
نرو به در خانه ارباب بی مروت دهر که گنج عافیتت در سرای خویشتن است
مامانم میگه الان وقت رفتن نیست همش ایه یاس میخونه میگه همه چی گرونه چطور میخوای تهران بچه ها رو جمع و جور کنی.
نمیدونم سپردم خدا همین.